Het verwijderen van de veren

Het verwijderen van de veren is weer een horde die genomen moet worden. Je weet dat dit komen gaat en eigenlijk wil je liever niet nóg een keer die molen in. Maar je móet. Gelukkig blijkt achteraf dat de tweede operatie een stuk minder heftig is dan de eerste, maar toch. Weer je kind afgeven en er totaal geen vat op hebben gaat je wéér niet in je koude kleren zitten. 

Het is voor een goed doel... met een geweldige uitkomst. 

Maandag 14 januari 2013

De laatste horde

Op het moment dat ik 's ochtends beneden kom gaat gelijk de telefoon. Ik weet zonder op te nemen al wie en wat het is. Het is het langverwachte telefoontje. De dame aan de andere kant van de lijn meldt mij dat de veren er bij Vince aanstaande woensdag uit kúnnen worden gehaald. Ze zegt het alsof we een keus hebben. Heb ik die dan? uhm.. NEE!!

Mijn kop moet nu echt uit het zand getrokken worden. Nog maar één keer, nog maar heel even, even door de zure appel heen bijten en dan zijn we klaar. Dan hebben we alleen nog maar controles om ons zorgen over te maken. Maar een horde nemen met lood in je schoenen gaat niet gemakkelijk, kan ik je vertellen.

Maar goed, woensdag is het dus zover. Om de tijden te weten zal ik eerst morgen na 15:00 uur moeten bellen hoe laat hij is ingepland. Vince is de tweede die de dag geopereerd zal worden, tenzij de eerst geplande operatie niet door gaat. In ieder geval zal de operatie 'tegen de middag' plaats vinden. 

Tussen het plaatsen van de veren op 22 oktober en het verwijderen ervan aanstaande woensdag 16 januari zitten ruim 12 weken en twee controles. Beide controles zijn zonder problemen verlopen. Tweede controle was dr. Dammers zelf niet aanwezig maar wel dr. Veelen. Ze gaf toen aan dat sowieso door de feestdagen 10 weken moeilijk zou worden, maar dat de ervaring tot nu toe uit wees dat 12 weken betere resultaten gaf. En inderdaad; ons idee is ook dat het hoofdje nu nog ronder is!

Meerdere mensen hadden mij al gevraagd wanneer ik nu verder zou gaan met het logboek, maar dat gaat een beetje moeilijk wanneer je er eigenlijk helemaal niet aan wilt denken. 

Natuurlijk zie je het effect op het koppie, het positieve effect mag ik wel zeggen!

Dit is het effect dat bereikt moest worden. Hier hebben we alle ellende voor doorstaan. Nu nog afwachten wat voor het effect het geeft wanneer de veren eruit zijn, want dan 'zakt' het allemaal een beetje terug doordat de druk er weer af is.

Nu hebben we het wel iedere keer over die 'veren' maar het is moeilijk uit te leggen hoe deze er uit zien en hoe ze nu zitten. De een beschrijft het als paperclips, de ander weer als 'v'tjes. Daarom hebben wij aan de dokter gevraagd hoe dat er nu precies uitziet. De dokter was zo vriendelijk de echofoto's van Vince te mailen.

Allereerst de foto's van begin juni. Heel duidelijk kun je zien dat de zogenaamde pijlnaad gesloten is en de bootvorm van de schedel.

De volgende foto's zijn van de eerste controle na drie weken en 4 dagen. Hier kun je goed de veren zien zitten. Ik heb het contrast van de eerste foto iets vergroot zodat je duidelijk zaagsnedes kunt zien zitten en hoever deze al wijken door druk van de veren. Ook kun je al goed zien hoe de bootvorm is afgenomen aan de achterkant.

Nogmaals, dit effect was na nog geen vier weken al bereikt, kun je nagaan wat het effect nu na twaalf weken is. 

Overmorgen is het zover, dan gaan ze eruit. Wat ik begrepen heb is dat ze de veren in gedeelten eruit halen zodat er maar een kleine incisie nodig is. De operatie zal daardoor een stuk minder zwaar zijn dan de eerste. Als het allemaal gaat zoals het moet gaan zal hij nu maar één nachtje hoeven blijven. 

We zijn er bijna ...

Viv

woensdag 16 januari 2013

's ochtends vroeg nog voor 08:00 uur waren we al in het ziekenhuis. Ze waren al helemaal klaar voor 'm:

Vince mocht nog niets eten, want het zou kunnen dat hij gelijk in de ochtend geopereerd zou worden. Gelukkig is het niet zo'n moeilijk mannetje.

We hebben dit keer de "luxe suite". Met een slaapbank en helemaal voor ons zelf. Dat is toch een stuk prettiger hoor!

Vince is toch niet als eerste aan de beurt, het zal toch tot in de middag duren eer ons ventje aan de beurt is. Gelukkig ligt Vince lekker te slapen en ook wij storten langzaam in. Het was écht héél vroeg!

Rond half elf is onze kleine bink weer wakker en een uurtje later komen ze hem voorbereiden voor de operatie. Weer zalf op z'n handjes en verband erom. De zalf is ervoor om ervoor te zorgen dat de huid verdoofd wordt en ze makkelijk kunnen prikken en dus het infuus makkelijker kunnen aanbrengen, al weten wij al dat ze in die dikke kluifjes van hem niet makkelijk een adertje zullen vinden ;). Nu moeten we weer wachten en de kleine man moet echt bezig gehouden worden, dus iedere centimeter van de gang wordt onderzocht.

Wanneer Toine terug komt zijn we allebei weer flink aangeslagen en het lange wachten gaat beginnen. Ik heb een haakwerk meegenomen, maar echt ver kom ik er niet mee. Uiteindelijk krijgen we rond half vier het verlossende woord! Het is allemaal goed gegaan en ik mag naar de uitslaapkamer waar hij bij ligt te komen. De veren zijn er eindelijk uit!

Donderdag 17 januari

WE MOGEN NAAR HUIS!!!

Het verband mag er weer af en alles ziet er mooi uit.

Al zijn we wel even geschrokken want ons was verteld dat het dit keer kleinere incisies zouden zijn, maar het lijkt erop dat ze groter zijn dan voorheen. Vooral het achterste litteken lijkt flink (en ik ben bang, precies op zn kruintje!) Maar we krijgen het verlossende woord: we mogen naar huis!